اگر دین ندارید

اگر دین نداریدلا اقل آزاده باشید. (امام حسین (ع)) .درس عاشورایی امام حسین (ع).

تاسوعا وعاشورای حسینی تسلیت باد . :(

محل دفن حضرت علی اکبر (ع) کجاست؟

آنچه درباره قبر علی بن حسین حضرت علی اکبر (ع) یقین است و در اخبار و روایات آمده این است که آن حضرت در پایین پای پدر بزگوارش به خاک سپرده شد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دربارۀ قبر علی بن حسین، حضرت علی اکبر (ع) در اخبار و روایات آمده که آن حضرت در پایین پای پدر بزگوارش به خاک سپرده شد. عین عبارت «الارشاد» این است: «نزدیک پاهای حسین (ع) دفن گردید.»

 شیخ مفید بر این نکته تصریح کرده و فقهای دیگر نیز در کتاب‌های خود نوشته‌اند.

مرحوم مفید پس از ذکر اسامی هفده نفر از شهیدان بنی‌هاشم که همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امام حسین (ع) بودند، می‌فرماید: «آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند. هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام (ع) آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین (علی اکبر) (ع) از جملۀ آنان است. برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین (ع) نزدیک‌ترین محل است.»[۱]

و در نقل دیگرش می‌گوید: «‌پس از بازگشت عمر بن سعد از کربلا، جماعتی از بنی‌اسد که در غاضریه سکونت داشتند، آمدند و بر پیکر امام حسین (ع) و یارانش نماز گزاردند.  آن حضرت را همان جایی که الان قبر اوست دفن کردند و علی ابن الحسین (علی اکبر) (ع) را در پایین پای پدر به خاک سپردند؛ سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفره‌ای کندند و همه آنان را در آن حفره به صورت دسته‌جمعی دفن کردند. عباس بن علی (ع) را در راه غاضریه، در همان محلی که به شهادت رسید و اکنون قبر اوست به خاک سپردند.»[۲]

    سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند. در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند. نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) است

در بعضی از روایات آمده است: «امام سجاد (ع) (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت؛ زیرا میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند. امام زین العابدین (ع) از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد. آنگاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست؛ سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند. بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس (ع) رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد.

سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند. در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند. نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) است؛»[۳] امام صادق (ع) در این‌باره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: «امام حسین (ع) را غریبانه کشتند. بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند، غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.»[۴]

در زیارت ناحیۀ مقدسه هم چنین می‌خوانیم:

«هرگاه خواستی شهداء را زیارت کنی، پایین پای امام حسین (ع) که قبر علی بن حسین (ع) آنجا است، بایست.»

عبدالرّزاق حسنی ضریح امام حسین (ع) را در زمان خود چنین توصیف کرده است:

«ضریح امام حسین (ع) عبارت است از: یک بلندی (صندوق مانند) چوبی که به عاج زینت شده و روی آن دو مشبک[۵] قرار دارد،‌ مشبک داخلی از فولاد گران قیمت و مشبک خارجی از نقره‌ روشن سفید است... به مشبک خارجی مشبک دیگری بدون این که مانعی بین آن دو باشد، متصل است و فقط از هر طرف به اندازه ‌یک متر کوتاه‌تر از مشبک خارجی متعلق به امام حسین (ع) است. زیر آن مشبّک قبر علی بن الحسین (ع) است که همراه پدر در یک روز شهید شده و در کنار پدر دفن گردیده است.»[۶]

گرچه بعضی از مطالب در کیفیت به خاک سپاری امام حسین (ع) و اینکه چه کسی امام حسین (ع) را دفن کرده، در این نقل‌ها متفاوت است. گاهی «کنار پاها» و گاهی «سمت پاها» آمده که هر دو به یک معناست. اینکه محل دفن علی بن حسین (ع) از دیگر شهدا به پیکر امام حسین (ع) نزدیک‌تر است و از مجموع آنها یک نکته قابل استفاده است که به عنوان نتیجه ارائه می‌گردد و آن اینکه: قبر علی اکبر (ع) در پایین پای امام حسین (ع) قرار دارد.

بنابراین می‌توان ادعا کرد که ضریح کوچکی که بر ضریح حضرت سیدالشهدا (ع) متصل است و در طرف پایین پای آن حضرت قرار دارد و از مجموع دو ضریح، یک ضریح شش گوشه درست شده، به احترام علی اکبر (ع) و به نام آن حضرت است.

 پی نوشت:

[۱] مفید، الارشاد، سلسله مؤلفات شیخ مفید، دار المفید للطباعه و النصر و التوزیع، ج۱۱، صص ۱۲۵ ـ ۱۲۶، جزء ۲

[۲] مفید، همان، ص ۱۱۴؛ خلیلی، ‌جعفر، موسوعه العتبات المقدسه قم-کربلا، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۷ ق، ص ۷۳، جزء۸

[۳] عبدالرزاق الموسوی، المقرم، مقتل الحسین (ع) ، تهران، قسم الدراسات الاسلامیه، مؤسسه البعثه، ص۳۲۰ ـ ۳۲۱.

[۴] قمی، جعفر بن محمد، ابن قولویه، کامل الزیارات، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ق، صص ۵۳۷ ـ ۵۳۸، المقرم، همان، ص۳۲۱.

[۵] هر چیز سوراخ؛ سوراخ پنجرۀ مانند را مشبک ‌گویند.

[۶] خلیلی، جعفر، موسوعه العتبات المقدسه، قسم کربلا، جزء ۸، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ص ۱۸۲، به نقل از حسنی، عبدالرزاق، موجز تاریخ البلدان العراقیه.

منبع: سایت کرب و بلا

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان 

السلام علیک یا علی اصغر(ع)

"بسم الله الرحمن الرحیم"

(شورولایت)

السّلام ای اصغرای نوردوعین

آخرین سربازوسرداررحسین علیه السّلام

السّلام ای مهدتوعرش برین

عاشق دیدارتوخلدبرین

السّلام ای شیعیان مست ولات

شیعه قربان رخ ازخون حنات

دردوعالم دستگیرشیعه ای

مایل هرسینه ءبی کینه ای

بادودست کوچکت ،دردوسرا

حلّ مشکل می کنی ،مشکل گشا

دردرون سینه های شیعیان

عشق تو هرلحظه می باشدعیان

مردم عالم ،همه خاک رهت

انبیاءعمری گدای درگهت

دردوعالم هرچه خواهی می کنی

ازهمه مشکل گشایی می کنی

ماهمه ظلمت ،چراغ راه تو

رهنمای هردل آگاه تو

هرکه درراه توشداهل دل است

باتو بودن ،عشق مولا،حاصل است

نام تو طفل صغیری ،اصغری

دروجوداهل عالم ،اکبری

روزشمار قیام عاشورا؛ هفتم محرم: راه فرات بر کاروان امام حسین (ع) بسته شد

ابن زیاد می داند باید حسین (ع) و یارانش تشنه بمانند تا حداقل اندکی از نیروی آنان کم شود؛ باید آب فرات بسته شود تا همه چشم به دستان سقای کربلا ابوالفضل‌العباس داشته باشند.

به گزارش خبرنگار تکیه حسینی باشگاه خبرنگاران جوان؛  خون پیکره حق در طول تاریخ از قلب عاشور است که سرچشمه میگیرد و اگر حقیقت را بخواهی هنوز روز عاشورا به شب نرسیده است کاروان تاریخ روان است و یاران عاشورایی سیدالشهدا علیه السلام  یکایک از صلب پدرانشان و رحم مادرانشان پای به سیاره زمین می گذارند و در زیر خیمه های پشمینه و یا در خانه های کاه گلی بزرگ می شوند و خود را به صحرای کربلا می رسانند. 
 
در روز هفتم محرم الحرام سال 61 هجری قمری عبیدالله زیاد نامه‌ای به عمر سعد فرستاد و به او دستور داد تا راه فرات را بر حسین(ع) و یارانش ببندند، و اجازه نوشیدن حتی قطره ای آب را به امام و یارانش ندهند. (بحارالانوار،ج44،ص386) عمرسعد نیز فوراً عمروبن‌حجاج را با پانصد سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد تا مانع دسترسی امام حسین(ع) و یارانش به آب شوند. در این روز مردی به نام عبدالله بن حصین ازدی فریاد برآورد: ای حسین !به خدا سوگند دیگر قطره ای از آب را نخواهی نوشید تا از عطش جان دهی.  
 
امام  حسین (ع) فرمودند :خدایا او را از تشنگی بکُش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار مده! حمیدبن مسلم ( ازجمله کسانیکه درلشکر عمرسعد بود و پاره ای از وقایع عاشورا را از او نقل کرده‌اند) می‌گوید: قسم به آن خدایی که جز او پروردگاری نیست، دیدم که عبدالله حصین آنقدر آب می‌نوشید که شکمش بالا می‌آمد و بعد همه آبی را که نوشیده بود بالا می‌آورد!  باز فریاد می‌زد: تشنه‌ام! آب...! و هیچ وقت سیراب نمی‌شد تا این‌که بالاخره به همین وضع هلاک شد. (ارشاد شیخ مفید، ج2،ص86 و همچنین رجوع کنید به قصه کربلا، علی نظری منفرد، صص 230-231) 
 
امام حسین(ع) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد: 
بار خدایا! باران آسمان را از اینان دریغ کن، و بر ایشان تنگی و قحطی( همچون سالهای قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن غلام ثقفی(حجاج بن یوسف) را بر ایشان بگمار تا جام زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند( به توسط آن غلام) انتقام من و اصحاب و اهل بیت و شیعیان مرا از اینان بگیرد.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان 

مزار حضرت زینب(س) در کجا قرار دارد؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره این که قبر مطهر حضرت زینب(س) در چه مکانى است، سه احتمال وجود دارد: مدینه، شام و قاهره. عمده سیره نویسان مرقد آن بانوى بزرگ را «قاهره» و «شام» گفته اند.

 یحیى بن حسن حسینى عبیدلى اعرجى در کتاب اخبار زینبیات و برخى دیگر از سیره نویسان گفته اند: حضرت زینب در مصر وفات نمود.[۱]

حسنین سابقى در کتاب مرقد عقیله زینب و برخى دیگر نوشته اند که مرقد حضرت در شام و دمشق قرار دارد.[۲]

برخى دیگر از نویسندگان مانند دکتر شهیدى در کتاب زندگانى فاطمه زهرا (س) مرقد آن بزرگ بانوى اسلام را به صورت مردّد بین مدینه، شام و مصر مطرح کرده است.[۳]

آنان که گفته اند مقبره آن حضرت در مصر قرار دارد، این گزارش را نقل کرده اند که بعد از مراجعت کاروان باقى مانده واقعه کربلا از شام به مدینه، جوّ عمومى مدینه نا آرام شد.

حاکم مدینه نامه اى براى یزید نوشت و وضع پیش آمده در مدینه و نقش حضرت زینب در نا آرامی مردم را براى یزید توضیح داد. یزید در پاسخ نوشت که زینب را از مدینه اخراج کند. حاکم مدینه مُصِرّ بود که زینب(س) از مدینه خارج شود. سرانجام حضرت زینب از مدینه به مصر هجرت کرد و مورد استقبال حاکم مصر و عده زیادى از اهالى مصر قرار گرفت. حضرت زینب بعد از گذشت حدود یک سال در غروب پانزدهم رجب سال ۶۲ در قاهره رحلت نمود.[۴]

اما آنان که گفته اند: مقبره حضرت زینب در شام است. ضمن نقل این داستان که حاکم مدینه در پى اخراج و تبعید حضرت زینب بر آمد و سرانجام حضرت زینب به شام رفت، به نقل دیگرى پرداختند و آن این است: موقعى که واقعه حره و غارت و کشتار مردم مدینه در سال ۶۲ هجرى توسط یزیدیان رخ داد، عبدالله بن جعفر براى این که ناراحتى همسرش زینب تجدید نشود و قدرى غم و اندوه او کاسته شود، افزون بر این، مرض وبا و طاعون در مدینه شایع شده بود و براى در امان ماندن از آن، به همراه حضرت زینب به سوی مزرعه ای در شام رفتند و در آن جا اقامت گزیدند تا این که حضرت زینب سلام الله علیها مریض شد و در آن دیار از دنیا رفت. پس از زینب کبرا، ام کلثوم دختر دیگر حضرت علی علیه السلام که از غیر فاطمه زهرا سلام الله علیها و نام او زینب صغرا بود، مشهور به زینب کبرا شد و به مصر رفت.[۵]

 پی نوشت:

[۱] سید عطاءالله مهاجرانی،پیام آور عاشورا، ص ۳۵۲ – ۳۵۵.

[۲] همان، ص ۳۵۵.

[۳] زندگانى فاطمه زهرا (س) ، ص ۱۶۱ و ۱۶۲.

[۴] پیام آور عاشورا، ص ۳۴۸ تا ۳۵۳.

[۵] شیخ جعفر نقدى ، زینب کبرا، نقل از ستارگان درخشان، ج ۲، ص ۱۸۳ ـ ۱۸۴.

منبع: سایت کرب و بلا

منبع : سایت باشگاه خبرنگاران جوان 

بی ریاترین ایستگاه صلواتی

یا حسین (ع).

منبع :مشرق

منبع : از سایت باشگاه خبرنگاران جوان 

السلام علیک یا علی اصغر (ع)

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)

غم عشق (حضرت مسلم بن عقیل (ع))

به آسمان ماه تمامم تویی

                             یوسف فاطمه امامم تویی

کشیده عشق تو به پای دارم

                                   ولی به پای دار غم ندارم

رسیده برمشام من بوی تو

                               طناب دارم شده گیسوی تو

***

من که سراپا همه رنج و دردم

                                    کرده غم عشق تو کوچه گردم

به کوفه تفسیر وفا می کنم

                                تو را به هرکوچه صدا می کنم

بخت من دلشده رفته بخواب

                                 دست مرا گرفته دست طناب

طائر پربسته ءبی لانه ام

                             خانهء غم شد دل و بی خانه ام

***

ندیده کس به زیراین آسمان

                                 که سربه دیوار بودمیهمان

به عشق تو تابه سحر نخفتم

                                   گشوده لب به اهل کوفه گفتم

     اول من آخر من حسین (ع)است

                                           عاشقم و دلبرمن حسین (ع)است

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین (ع).

در گـــــوشـه ی قـــلــب من فقط غــــــم مــانده /یــک کــــوه پر از غــــصّـــه و مــــاتـم مــانده /شــایــــد کــــــه اجـــل بــــاز مــدارا بــکـــــــند /چند روز دگــر تـــا بـــــه مـــــحّـــرم مـــانــــده . . .

صلی الله علیک یا ابا عبدالله ..