هوا به شدت گرفته وابری بود وباران سیل آسایی میبارید باد زوزه کشان میوزید وبرپیکره ی درخت ها
میکوبید وهرلحظه صدای برخوردش به چیزی همانا وشکستن آن همانا صدای باد وصدای غران آذرخش
باهم ترکیب شده بود وصدای وحشتناکی راایجادمیکرد هرلحظه که آذررخش می امد شیشه ها میلرزید
گویی که زلزله ای مهیب روی داده است .مهنازازصبح زودکه بلند شده بود دچار دلشوره ودل آشوبه ای
عجیبی شده بود مهناز تازه عروس خانواده جعفری بود حدود۳ماه از ازدواجش با آرش پسربزرگ خانواده
جعفری میگذشت .آرش مثل همیشه صبح خیلی زودبه سرکار رفت مهناز نمیدانست چه مرگش شده
بود امروز اصلا دلش نمیخواست آرش خانه را ترک کندنمیدانست چرا یک حسی به او میگفت حادثه ای
درحال وقوع است برای همین سخت ترسیده بود ودلش نمیخواست همسرش امروز خانه را
ترک کندولی نمیدانست به چه بهانه ای اورا درخانه نگهدارد نمیتوانست به خاطر یک دلشوره ویک
احساس بی خودی اورا مجبوربه ماندن کندولی هرکاری کرد نتوانست جلو خودرا بگیرد برای همین
با آرش درمیان گذاشت ولی آرش به او خندیدو گفت دچار خیالات شده ای عزیزم ورفت گفت اگه
میترسی میتونی به خانه آقای کرمی همسایه دیوار به دیوار بروی یا او به آنجا بیاید.
واینطورشد که مهناز درخانه تنها ماند،او دلش میخواست که به خانه همسایه برودویاخانم همسایه
به منزل آنها بیاید ولی چون حوصله بچه ها وصدای بچه هارو نداشت منصرف شد چون آقای کرمی
همسایه اشان ۵بچه شیطون داشت.
مهناز پشت پنجره ی اتاقش ایستاده بود ونظاره گر باریدن باران بود ومدام ازاضطراب ناخونهای دستش
رامیجوید ومدام به ساعت نگاه میکرد وخدا خدا میکردکه ساعت سریع بگذردو آرش به خانه برگردد ولی
هرچه ثانیه ها میگذشت دلشوره اش نه تنها کمتر بلکه بیشتر هم میشد.
صدای خشن گربه ای که گوهی ازچیزی فرار میکرد درحیاط توجه مهناز رابه خود جلب کرد ویکم اورا نگران کرد
خوب دقت کرد که ببیندگربه ازچه فرار میکند که صدای شکستن شیشه مهناز را ترساند مهناز جیغ
کوتاهی کشید وباترس ازشیشه فاصله گرفت وآرام آرام به طرف در اتاق پیش رفت آب دهان خودرا قورت
داد وباترس پیش رفت دل شوره اش بیشتر شده بود قلبش به تاپ تاپ افتاده بود صدای قلبش را
باگوشهایش میشنید باترس پیش رفت که ناگهان صدای افتادن چیزی را شنید ترسش بیشتر شدوآرام
آرام به طرف صدا رفت ودیدکه گلدان گرانقیمتی را که مادرش به او هدیه داده بود افتاده وشکسته باترس
پیش رفت رد پایی روی فرش به جا ماده بود که تاوسط اتاق آمده بود ولی وسط اتاق اثری از رد پا نبود
ترس حسابی وجود مهناز راگرفته بود دادزد کی اونجاست وباترس باتمام وجود به سمت آشپزخانه دوید
و چاقویی برداشت وباعجله به سمت تلفن رفت وتلفن را نیز باخود به داخل اتاق برد ودر راقفل کرد وشروع
به شماره گرفتن کرد اما دید تلفن بوق نمیخورد ،متوجه شد که تلفن را قطع کرده اندترسش بیشتر شد
باعجله به سمت مانتو اش رفت وگوشی موبایلش رابیرون آورد که دید موبایلش هم نیزشارژ ندارد
از ترس داشت سکته میکرد نمیدانست چیکار کند دوربرش رانگاه میکرد وباترس به سمت در نگاه میکرد
که ناگهان چیز محکمی به درخورد ودررا شکافت مهناز جیغ بلندی کشید وازهوش رفت.......
حدودیک رب مانده بود به ۲ که آرش از سرکارش برگشت ازشدت باران کاسته شده بود وباد ملایمی
میوزیدآرش کلیدرابرروی درانداخت وواردشد نزدیک حوض که رسید چشمش به پنجره اتاق مهنازافتاد
که بازبود وبادآن رابه هم میکوبید باخود گفت عجیبه مهناز که سرمایی است چرا پنجره اتاقش باز
است؟!مهناز راصدا کرد:
مهناز...مهناز....عزیزم کجایی؟!!
اما جواب نشنیدبه سمت در حال رفت وآرام درراباز کردوقتی داخل شد چشمش به گلدان شکسته
وشیشه شکسته افتاد سخت منقلب و دگرگون شد وترس عجیبی اورا فرا گرفت و بازمهناز راصدا کرد:
مهناز....مهناز.....عزیزم کجای؟! چرا جواب نمیدی؟!چراشیشه وگلدان شکسته؟!
اما بازجوابی نشنیدبه سمت اتاق مهنازرفت.
همین که به نزدیک اتاق مهناز رفت وچشمش به درشکسته اتاق افتادسرتاپایش راترس ودگرگونی گرفت
تنش به لرزه افتاد احساس سرما کرددندانهایش به هم میخورد صدایش رامیشنیدمنقلب شده بود؛
وبازباترس مهناز راصدا کرد:
مهناز....مهناز؟!
اما بازجواب نشنید به اتاق رفت همه لباسهای مهناز کف اتاق افتاده بود رخت خواب به هم ریخته بود
چراغ خواب شکسته بود ترسش بیشتر شد دل آشوبه اورا فراگرفته بود دادزد مهناز اما صدایش بیرون
نمی آمد صدا دردرون گلویش خفه شد جلوتر رفت وخونی را که اززیرتخت خواب بیرون زده بود دید
سخت متوحش ومنقلب شد وگریه امانش را نداد گویی خون اززمین میجوشید....
آرش سخت منقلب بود وشانه هایش براثر هق هق گریه هایش تکان مبخورد.گریه امانش روبریده بود
ومدام داد میزد مهناز ......مهناز......نه............نه.
مهناز که براثر تکانهایی که مدام آرش در رخت خوابمیشد بیدار شد دیدکه آرش مدام داد میزنه مهناز...
مهناز....نه.....نه سخت ترسیده بود ونگران شده بودکه نکنه آرش طوری شده باشه میخواست
صدایش کند که آرش باصدایی بلند داد زد نه ....مهناززززززززززززززززززززززززززززززززززززززز.
مهناز که حسابی وحشت زده شده بود باترس بسیار وآروم به سمت آرش رفت وآرش را آرام صداکرد:
آرش ؟
آرش وحشت زده از خواب پرید وهمین که چشمش به چشمای سبز رنگ مهناز افتاد داد محکمی زد
که مهناز وحشت زده روی تخت افتاد،مهنازباعصبانیت بالش رابه سمت آرش پرت کرد وداد زد دیوونه
ترسیدم قلبم اومد توی حلقم وچشمای سبزرنگش را ذوم کرد روی چشمان آرش و آرش که هنوز
از حول و ولای خوابش بیرون نیومده بود وهنوز ترس وجودش را ترک نکرده بود بادیدن چشمان سبز
رنگ مهناز بیشتر ترسید کمی عقب رفت گفت مهناز؟
مهناز:بله چیزی شده؟
تو نمردی؟
مهناز گفت چی؟
آرش:تو زنده ای؟
مهناز باعصبانیت بالش دیگری رو به سمت آرش پرتاب کرد وگفت گم شو دیوونه زبونت و گاز بگیر
دیوونه ،وخواست باعصبانیت به سمت در رفت که ازاتاق خارج شود که آرش به سختی آب دهانش را
قورت داد وگفت پس همش خواب بود؟خواب وحشتناکی بود اگه توهم این خوابی و که من دیدم
الان حالمو میفهمیدی؟
مهناز برگشت و گفت خواب؟؟؟؟؟
آرش:آره خواب.
مهناز:خوب تعریف کن ببینم؟
وآرش همه خوابش را بدون اینکه نکته ای را جابندازه برای مهناز تعریف کرد.
مهناز که حسابی ترسیده بود آب دهانش رو قورت داد وگفت پاشو دیوونه این خواب بود تو دیدی پاشو
برو صورتت رو بشور بریم صبحانه بخوریم که ناگهان صدای شکستن شیشه پنجره آمد ،هردو به یکدیگر
نگاهی انداختند وباجیغ و دادبه سمت پنجره دویدند واز پنجره به حیاط رفتند...
پایان...
😂
خیلی ترسیدم
اخرش خوب تموم شد