نه تو می مانی و نه اندوه 

ونه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم 

وبه کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت 

غصه ها هم میگذرد

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند 

لحظه ها عریانند

به تن لحظه ی خود،جامه اندوه مپوشان هرگز


سهراب سپهری