آیا تا حالا شده با یه مشکلی (بزرگ و کوچیکش فرق نداره ) دست و پنجه نرم کنید بعد اون وقت به جای غرو لند اعصاب خوردی بد وبیراه گفتن و
هی مدام گفتن خدایا چرا من ؟ من کم شانسم واز این جور حرفا خون سردی خودت رو حفظ کنی به فکر بر طرف کردن وحل کردن مشکلت باشی ؟
خوب خودم که اصلا نشده .صددرصد برای شما هم نشده چون کافیه یه مشکلی پیش بیاد زود غر غر میکنید :دی
چرا ما آدما اینقدر بی انصافیم که فقط مواقع موفق نشدنمون اون رو به دیگران نسبت میدیم اما موفقیتمون رو نه . مثلا اگه یه کاری کنیم وموفق
بشیم میگیم تلاش خودمون بود مگه فلانی چیکار کرد ؟ کار خاصی نکرد همش تلاش خودم بود . کافیه تو همون کار موفق نمیشد زمین رو به
آسمون میدوخت که همش تقصیر فلانیه من نمیخواستم این کاررو کنم فلانی گفت . هرچی کاسه و کوزستزسر اون فلانی بد بخت شکسته
میشه اما تو موفقیت نه . چرا ما ادما اینطوری هستیم ؟ خصوصا توی ایران ما .
توی بانک برنده یه جایزه بزرگ میشیم شده بگیم خدایا چرا من ؟ مگه من چیکار کردم که لایق این جایزه باشم؟ یا هر موفقیت دیگه شده بگیم ؟
نه خدایی شده ؟ اما کافیه یه مشکل یا هر سنگ دیگه بیاد جلو پامون فوری جبهه میگیریم که خدایا چرا من ؟ مگه من چیکار کردم ؟
پس بیایید نا شکر نباشیم نامرد نباشیم اینقدر نمک نشناس نباشیم بد نباشیم ویه طرفه قضاوت نکنیم .
Bahar Alone
