هیچ زن یا مردی ذاتا خیانتکارنیست قبل از اتهام زدن به طرف مقابل به این چند جمله خوب فکر کنید :


اگر به همسرت محبت نکنی دیگری محبت خواهد کرد

اگر با همسرت حرف نزنی دیگری با او حرف خواهد زد

اگر با همسرت تفریح نکنی دیگری اورا به تفریح خواهد برد

اگر همسرت را ازنظر جنسی راضی نکنی دیگری راضی اش خواهد کرد

اگر برای همسرت هدیه نخری دیگری خواهد خرید و

....


من به شخصه با این مخالفم ومعتقدم که اشتباست چون اینها دلیل بر خیانت نیست شاید گرفتاری باشه ولی درقبالش باید وقتی هم برای همسرش

بذاره و باز هم نبود اینها دلیل بر خیانت نیست باید ازهمسرش بخواد و دلیل نبود اینها چی هست ؟ بپرسه نه اینکه خیانت کنه . باز هم اگه همسرش

سرباز زد راههای قانونی مثل طلاق هست نه خیانت چون خیانت میشه خوی حیوانی ودر این صورت دیگه ازدواج معنی پیدا نمیکنه مثل حیوانات .

به نظر شما اصلا از نظر شرعی وعرفی درسته که اگه محبتی از سوی همسر نباشه سریع به فکر خیانت باشه ؟ درسته ؟

نظر شما در این مورد چیه ؟