واژه " بانو " در اصل برگرفته از واژه پهلوی " ریتا با گیانو " به معنی پرتوی یزدانیست

بانو یک واژه پارسی کهن است . (بان + و = بانو (

بان در نام شهر بانه هنوز به کار می رود . بان یعنی بالا و بانو به معنی کسی است که در بالا جا دارد و این به نشانه گرامی داشتن بانوان است .
اما واژه خانم مغولی است و ریشه پارسی ندارد .
بانو در اوستایی به معنی فروغ و روشنایی است. پس بانو به معنی چراغ است. کدبانو هم یعنی چراغ خانه (کد = خانه)

هدیه به بانوان ایران زمین..