عجب دنیای بدی شده امروز به راحتی آب خوردن دروغ تحویل هم میدیم ودروغ پاشی میکنیم انگار راست . توی زندگی روز مره خیلی راحت دروغ میگیم

انگار نه انگار که دروغ از بزرگترین گناهان کبیرست حتی گناهش از قتل و زنا هم بالاتره .

یه جوری غرق دروغ گویی میشیم که خودمونم باورمون میشه دروغمون رو .به راحتی به دوستانمون عزیزترین کسانمون دروغ تحویل میدیم که به کجا برسیم ؟

به هیچ جا فقط میخوایم کار بدمون رو پشت این دروغ مخفی کنیم یا توجیه کنیم غافل از اینکه اولین دروغ باعث میشه دومین دروغ هم پشت سرش 

ضاهر بشه و همین طور الی آخر دروغ پشت دروغ ویه جایی هم دستمون رو بشه .

به راستی چرا ما باید دروغ بگیم؟ چرا اصلا مخفی کاری کنیم که باعث بشه بخوایم به هم دروغ بگیم ؟

 

وقتی از نزدیکترین شخص یا عزیزترین شخض زندگیت دروغ بشنوی خیلی بده آدم نابود میشه اینکه حتی باز با اینکه دروغش لو رفته باز هنوز میگه نه

دروغ نگفتم و اصرار پشت اصرار که راستشو گفته و حتی باز توجیه دروغ میاره که دروغشو درست جلوه بده حتی وقتی توجیهش میکنی که این درست نیست باز پاشو تویه کفش میکنه که راست گفته و دروغی نگفتی وتوجیهی هم نداره . بهش هم بر میخوره که بهش گفتی دروغ گفته .

آدم رو اذیت میکنه توی این شک می اندازه که دیگه چه دروغ هایی بهت گفته ؟ کدوم حرفاش راسته کدومش دروغ ؟ نابود میشی اذیت میشی خیلی

سخته . کاش هیچ وقت دروغ نگیم و همیشه راست و حسینی جلو بریم و راست گویی را سر لوحه کارمون قرار بدیم حتی اگه به قیمت جونمون تموم بشه خیلی بهتر از مخفی کاری وردوغ گویی وپشت اون دروغگویی رسواییست .

 

بیایید راست گو باشیم.